Nier: Automata ve Drakengard'ın arkasındaki vizyoner Yoko Taro, son zamanlarda ICO'nun video oyunları üzerindeki derin etkisini sanatsal bir ortam olarak tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2 için piyasaya sürülen ICO , minimalist estetik ve uyarıcı, sözsüz hikaye anlatımı için hızla kült statüsü kazandı.

Taro, oyunun devrimci çekirdek tamircisini vurguladı: Yorda'yı elini tutarak yönlendirdi. " ICO size bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşımakla görevli olsaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu olurdu." Başka bir karaktere liderlik etmenin bu basit eylemi, çığır açan, zorlu yerleşik oyun etkileşimi normlarıydı.

O zaman, başarılı oyun tasarımı genellikle basit görsellerle bile ilgi çekici oyuna öncelik verdi - temel küpleri düşünün. ICO , tamamen mekanik inovasyon üzerindeki duygusal rezonans ve tematik derinliğe öncelik vererek buna meydan okudu. Taro, ICO'nun sanat ve anlatının sadece pencere giydirme yerine oyun deneyiminin ayrılmaz bir parçası olabileceğini kanıtladığına inanıyor.

ICO'ya "çığır açan" olarak adlandırılan Taro, ince etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin anlam aktarma yeteneğini övdü ve temelde oyun gelişiminin seyrini değiştirdi.

ICO'nun ötesinde Taro, Undertale (Toby Fox) ve Limbo'ya (Playdead) eşit derecede etkili başlıklar olarak belirtti. Bu oyunların, video oyunlarının derin duygusal ve entelektüel etki kapasitesini gösteren etkileşimli medyanın etkileyici potansiyelini genişlettiğini savundu.

Taro'nun bu oyunlar için takdiri, kendi çalışmalarının yaratıcı kuyuları hakkında değerli bir fikir sunarak, video oyunlarının devam eden evrimini güçlü ve çok yönlü bir sanat formu olarak daha da vurguluyor.