Yoko Taro, wizjoner Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko zyskał status kultowy ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa.

Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzenia w grze: prowadzenie Yordy, trzymając ją za rękę. Zwrócił uwagę: „Gdyby ICO zadano ci nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Ten prosty akt prowadzenia kolejnej postaci był przełomowy, trudny ustalone normy interakcji gry.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczonymi wizualizacjami - pomyśl podstawowe kostki. ICO przeciwstawiło się temu, priorytetem rezonansu emocjonalnego i głębokości tematycznej w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​ICO udowodniło, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią gier, a nie zwykłego opatrunku okiennego.

Nazywając ICO „tworzeniem epoki”, Taro pochwalił swoją zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i projektowanie atmosferyczne, zasadniczo przesuwając przebieg rozwoju gier.

Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako równie wpływowe tytuły. Twierdził, że te gry rozszerzyły ekspresyjny potencjał interaktywnych mediów, pokazując zdolność gier wideo do głębokiego wpływu emocjonalnego i intelektualnego.

Uznanie Taro dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne odwierty własnej pracy, dodatkowo podkreślając ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.