Yönetmen Hugo Martin, bu yılın başlarında Xbox'ın geliştiricisi doğrudan sırasında "Stand and Fight" olarak Doom: The Dark Ages için mantrayı tanıttığında, anında büyülenmiştim. Bu kavram, hiper-kinetik, sürekli hareket eden itfaiyelerde gelişen Doom Eternal ile tam bir tezat oluşturuyor. Ancak Doom Eternal'ın bu yeni yaklaşımı yineleyen bir düşmanı vardı - Çapulcu. Doom evrenindeki kutuplaşan bir figür olan Çapulcu, henüz benim tarafımdan hayran kaldı. Karanlık Çağlar için heyecanım, savaşının Çapulcu'yu yenmek için bir mekanik olan parlak yeşil ışıklara tepki verdiğini fark ettiğimde arttı.

Emin olun, Karanlık Çağlar sizi Çapulcu'nun Ebedi'deki Hızlı ve Zorlu Savaşlarına benzer sinir bozucu bir hesaplaşmaya sınırlamıyor. Bunun yerine, ölümcül bir kombo saldırısı korumalı ve kullanan Agaddon Hunter'ı tanıtır, ancak Ebedi'nin zorlu karşılaşmalarının özü karanlık çağlardaki her düşmana nüfuz eder. Oyun, Çapulcu ilkelerini savaş sistemi boyunca yeniden canlandırır, rafine eder ve yeniden uygular, bu da her savaşın öfke olmadan stratejik ve ilgi çekici hissetmesini sağlar.

Çapulcu Doom Ebedi'de eşsiz bir düşman olarak öne çıkıyor. Genellikle, savaş arenalarından örüyorsunuz, daha az düşmanlardan geçiyor ve daha büyük tehditleri dengeliyor olacaksınız. Ebedi , genellikle hız, alan ve av tüfeğinin kaosu kontrol etmek için araçlarınız olduğu bir yönetim oyunu olarak adlandırılır. Ancak bir Çapulcu ortaya çıktığında, dinamikleri tamamen değiştirir. Bir balta kullanan bu müthiş düşman, genellikle bire bir çatışmalarda karşılaşılan bölünmemiş dikkat gerektirir. Daha büyük dövüşlere katıldığında, en iyi stratejiniz saldırılarını atlatmak, diğer düşmanları temizlemek ve daha sonra kafa kafaya yüzleşmektir.

Doom Eternal'ın Çapası, FPS tarihinin en tartışmalı düşmanlarından biridir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Hala ayakta durma "dur ve savaş" ın ebedi olarak anlamı değildir; Stratejik konumlandırma yoluyla savaş alanına hakim olmakla ilgilidir. Çok yakın ve ölümcül bir av tüfeği patlaması riskiyle karşı karşıya kalıyorsunuz; Çok uzak ve atlamak daha kolay olsa da mermilerle peled olacaksınız. Anahtar, Çapulcu'nun balta salınımını kışkırtmaktır, çünkü rüzgar sırasında sadece savunmasızdır. Enerji kalkanı çekimlerinizi emer, bu yüzden gözleri parlak yeşil parladığında - grev için sinyaliniz olan kısa bir anı sömürmek için kendinizi mükemmel bir şekilde konumlandırmalısınız.

Benzer şekilde, Doom: The Dark Ages'de , bu parlak yeşil sinyalleri izleyeceksiniz. Orijinal oyuna bir baş sallayan Demons, bazıları Doom Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak geri dönebileceğiniz yeşil ile işaretlenmiş mermilerin voleybolu piyasaya sürüyor. Başlangıçta savunma taktiği, bu parry daha sonra, Shield'ın Rune sistemi sayesinde, düşmanları sersemletmenizi veya otomatik hedefleme omuz topunuzu tetiklemenizi sağlayan saldırgan bir güç merkezi haline gelir.

Karanlık Çağların savaş alanlarında gezinirken, kendinizi bir dizi odaklanmış, yoğun bire bir savaşlarda bulacaksınız. Çapulcu dövüşlerinin aksine, hayatta kalma sadece bu yeşil sinyallere bağlı değildir, ancak Shield Runes ile parry'yi ustalaşmak onu savaş araç setinizin önemli bir kısmına yükseltir. Oyunun Parry Mekaniği, Çapancının karşılaşmasıyla aynı temel ilkeleri paylaşıyor - savaşın gelgitini çevirmek için doğru mesafeye, mükemmel zamanlamaya ve hızlı reflekslere ihtiyacınız var. Bu odak, yolculuğunuzu müthiş şeytanlara karşı bir dizi stratejik duruşa dönüştürür.

Ebedi Çapulcu oyunun akışını bozdu ve oyuncuları olağan taktiklerini terk etmeye zorladı. Kongreden bu kırılma tam olarak Çapulcu'yu seviyorum - bir bale oyununda yeni bir dans istedi. Ebedi , kaynak yönetimini ve savaşını yeniden canlandırarak birinci şahıs atıcılarının kurallarını zaten kırdı ve Çapulcu bunu daha da zorlayarak onu nihai test haline getirdi. Yine de, oyuncular arasında neden olduğu hayal kırıklığını anlıyorum.

Agaddon avcısı , karanlık çağlarda en çok Çapulcu'ya benzeyebilirken, her iblis içlerinde biraz ebedi korkutucu düşman taşır. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Doom: Karanlık Çağlar, çeşitli "dansları" savaş goblenine entegre ederek bunu ele alıyor. Her büyük düşmanın eşsiz yeşil mermi veya yakın dövüş grevine sahiptir, bu da her karşılaşma için stratejinizi uyarlamanızı gerektirir. Örneğin, Mancubus, Parry'ye örmeniz gereken yeşil "sütunlar" ile enerji "çitleri" başlatır, vagary küreler voleybolu gönderir ve onları saptırmanızı talep eder. Çapulcayı anımsatan tevazu, yeşil kafataslarını yakana kadar dokunulmaz kalır.

Her iblis farklı bir yaklaşım talep ederken, yeni düşmanların tanıtılması yıkıcı olmaktan ziyade doğal hissediyor. Agaddon Hunter ve Komodo, agresif yakın dövüş saldırılarıyla bir meydan okuma sunabilirler, ancak o zamana kadar taktiklerinizi uyarlamak konusunda bilgili olursunuz. Bu, oyuncuların konumlandırma ve reaksiyona dayalı stratejilere güvenmek yerine doğru düşman için doğru silahı seçmeye alışık oldukları Ebedi'deki Çapulcu için durum böyle değildi.

Çapulcu tasarımı kusurlu değildi; Oyuncuları bekçiden yakalayan Ebedi'nin yerleşik kurallarının beklenmedik bir şekilde bozulmasıydı. Doom: Karanlık Çağlar, sadece ani bir bükülme olarak değil, reaksiyon tabanlı mekaniği oyuna yerleştirerek benzer zorluklara hazırlar. Bu, meydan okumayı daha az yoğun hale getirirken-Parry penceresi, Çapulcu'nun bölünmüş saniye savunmasızlığından daha affedicidir-temel fikir kalır: Yeşil ışıkla işaret edilen doğru anı beklemek, kararlı bir şekilde vurulur. Karanlık çağlar bu kavramlara farklı bir bakış sunabilir, ancak bunlar açıkça mevcuttur. Sen duruyorsun ve savaşıyorsun.