Bethesda heeft onderweg zowel enorme hits als opmerkelijke misvuren afgeleverd. Met de onverwachte (maar vreemd voorspelbare) release van de Elder Scrolls: Oblivion Remaster , bezoeken fans hun gevestigde ranglijsten opnieuw en heroverwegen langdurige meningen. Gezien het feit dat de Elder Scrolls VI nog steeds verre van speelbaar is - waarschijnlijk nog steeds een dramatisch logo voor de komende jaren - lijkt het de perfecte tijd om een ​​frisse blik op de kern RPG -titels van Bethesda te bekijken.

Voordat we beginnen, laten we verduidelijken dat deze lijst zich uitsluitend richt op de kenmerkende RPG's van Bethesda. Dat betekent dat coöperatie spin-offs zoals Battlespire , Action-Adventure omwegen zoals Redguard , en mobiele ervaringen zoals Fallout Shelter en de Elder Scrolls Blades omzeilen. Hoewel sommige van die spellen hun charmes hebben, vooral Fallout Shelter met zijn donkere humor en iconische visuals voor kluisjongens, horen ze hier niet thuis.

Deze ranglijst viert de vlaggenschiptitels van de studio - de uitgestrekte, meeslepende werelden die bepalen waar mensen aan denken als ze 'Bethesda -game' zeggen. Laten we nu duiken, beginnend met een bescheiden begin ...

9: The Elder Scrolls: Arena

De eerste inzending in de serie is niet als laatste gerangschikt omdat het slecht is - het weerspiegelt gewoon een team dat nog steeds zijn voet vindt. In 1994 stond Bethesda meer bekend om sporttitels en terminator -gelicentieerde games dan uitgestrekte RPG's. Oorspronkelijk opgevat als een gladiatorgevechtsimulator met zijmissies, arena ontwikkelde midden-ontwikkeling om stadsverkenning, NPC-interacties en kruipende kruipen op te nemen-die een grote verschuiving in de richting markeren.

Wat naar voren kwam was een ambitieuze first-person RPG geworteld in de conventies van zijn tijdperk, waarbij vergelijkingen werden gemaakt met Ultima Underworld en Might and Magic . Het bevatte diepe systemen, gerandomiseerde buit, labyrinthine -zijquests en bewegingscontroles die zelfs volgens de normen van de vroege jaren 90 ongemakkelijk aanvoelden.

Gevecht leunde zwaar op Stat Rolls in plaats van vaardigheid, wat betekent dat je tientallen hits kon landen zonder schade aan te richten - een frustrerende monteur die waarschijnlijk heeft bijgedragen aan de beslissing om het gladiatorthema te laten vallen. Helaas was marketing al in de pers gegaan, dus de naam bleef, met "hoofdstuk één" toegevoegd om een ​​grotere saga voor te stellen.

Ondanks zijn gebreken legde Arena de basis voor wat een van de meest invloedrijke franchises van gaming zou worden. Het succes ervan - het meest op de huidige normen - was genoeg om Bethesda te zetten op een pad om de RPG -titan te worden die het vandaag is.

The Elder Scrolls: Arena
Bethesda
15 januari 1992

8: Starfield

Elke nieuwe Bethesda Game Studios -titel wekt speculatie over of deze eindelijk zal loskomen van de verouderde GameBryo -engine of op zijn minst zijn beperkingen moderniseert. Starfield heeft die verandering niet geleverd. Ondanks dat het op de markt werd gebracht als "Creation Engine 2.0", was de upgrade meestal neergekomen op verbeterde animatietools en visuele polish, terwijl het hetzelfde onhandige framework eronder behield - inclusief frequent laadschermen telkens wanneer u een gebouw betreedt.

Toch was de Nasapunk Sci-Fi-setting een verfrissende verandering van de middeleeuwse fantasie van Tamriel en de post-apocalyptische woestenij. Helaas past de procedurele generatie niet aan de sterke punten van Bethesda. De studio blinkt uit in het maken van één samenhangende wereld vol verborgen overlevering en organische ontdekkingen. In plaats daarvan biedt Starfield meer dan 1.000 planeten, velen die zich repetitief en hol voelen.

Landing op een nieuwe planeet betekende vaak dat het in weer een verlaten van de mijne of het cryo -laboratorium struikelde, die snel vermoeiend werd. In tegenstelling tot Skyrim's gevarieerde kerkers waar je altijd iets interessants om de hoek kon vinden, liet Starfield spelers vaak gefrustreerd na het voltooien van vervelende doelen om terug te keren naar hun schip in de nederlaag.

Hoewel het misschien hard lijkt om Starfield in de buurt van Arena te plaatsen, is het gemakkelijker om de tekortkomingen van een onervaren debuut te vergeven dan die van een project van $ 200 miljoen, veelbelovende baanbrekende innovatie - en tekortschieten.

Sterrenveld
Bethesda Game Studios
5 september 2023

7: The Elder Scrolls II: Daggerfall

Een reden waarom de procedurele generatie van Starfield zich overweldigend voelt, is dat Bethesda ervaring heeft met het dateren van decennia. Daggerfall , uitgebracht in 1997, blijft zelfs een van de meest indrukwekkende voorbeelden van algoritmisch gegenereerde open werelden die ooit zijn gemaakt.

Om het in perspectief te plaatsen: Skyrim omvat ongeveer 15 vierkante mijl, terwijl Breath of the Wild en GTA V ongeveer 30 vierkante mijl bedekt. Daggerfall strekt zich echter uit over 80.000 vierkante mijl , bijna de grootte van Groot -Brittannië. Lopen over de kaart duurt ongeveer 69 uur, hoewel het rijden op een paard dingen versnelt - als hij dagenlang naar het hoofd van een paard staart, is jouw ding.

Ondanks zijn uitgestrektheid is Daggerfall niet leeg. De regio Iliac Bay alleen beschikt over negen klimaten, 44 politieke zones, 15.000 interessante punten, 4.000 kerkers en 5.000 steden en dorpen gevuld met NPC's en quests. Ja, veel ervan is procedureel gegenereerd, maar de schaal is verbluffend.

Bovengrondse verkenning markeerde een enorme sprong voorwaarts in vergelijking met Arena , het bieden van mogelijkheden om onroerend goed te kopen, zich aan te sluiten bij gilden, misdaden te plegen en gevolgen te ondervinden. Hoewel de monteurs relatief eenvoudig en ondoorzichtig waren, maakte de enorme diepte van onderdompeling Daggerfall een opvallende ervaring.

The Elder Scrolls II: Daggerfall
Bethesda
24 juni 1997

6: Fallout 76

Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom Fallout 76 deze lijst maakt, gezien het meer leunt naar live-service multiplayer plunder-shooter-territorium dan traditionele RPG's voor één speler. En als je het onlangs niet hebt gespeeld, is je scepsis begrijpelijk. Lancering in 2018 werd de game geplaagd door problemen-geen handgemaakte dialoog, geen NPC's en een afhankelijkheid van door spelers aangedreven chaos die plat viel. Gecombineerd met buitlimieten, eindeloze knutsellussen en twijfelachtige inkomsten, was het een kritische en commerciële teleurstelling.

Maar Fallout 76 heeft zinvolle verbeteringen gezien. De Update van de Wastelanders geïntroduceerde geïntroduceerde NPC's, waardoor het aantal personages in het spel aanzienlijk wordt uitgebreid - zelfs als hun dialoogkwaliteit varieert. Loot -systemen werden verfijnd en de algehele gameplay werd minder straffend.

Hoewel het niet kan concurreren met de Elder Scrolls online - een meer gepolijste MMO extern ontwikkeld door Zenimax Online