Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was mijn eerste reactie pure ongeloof. De reis van 2006 door Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige uitgestrektheid van groene groenten, is nu omgezet in de meest visueel verbluffende inzending in de Elder Scrolls-serie. Nadat ik gewend was geraakt aan overweldigende remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers, was de aanblik van de Imperial City Reborn in Unreal Engine 5 met Ray Tracing niets verkorts verbaasd. Bovendien heeft de game verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en virtuo's het project verkeerd hadden genoemd. Moet het niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van geremasterd ?

Het blijkt dat ik niet de enige was met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Maar ondanks mijn eerste scepsis, na een aantal uren met het spel te hebben doorgebracht, is het duidelijk dat Oblivion Remastered er misschien uitziet als een remake maar speelt als een remaster.

Maar het zijn niet alleen de visuals die zijn opgewaardeerd. Gevechtsmechanica zijn verfijnd, waardoor Swordplay minder als een ballon voelt. De derde persoon camera bevat nu een functionele reticule, het verbeteren van de gameplay. Alle menu's, inclusief de Quest Journal, Dialogue en Lockpicking en Persuasion Minigames, hebben een moderne interface gekregen. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve mix van vergetelheid en Skyrim -benaderingen. En tot slot kunnen spelers sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen zou je kunnen beweren dat we ons wagen in remake -territorium.

Het gebrek aan duidelijke definities van de industrie voor remakes en remasters bemoeilijkt zaken. Uitgevers gebruiken deze termen vaak losjes. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto- trilogie behouden bijvoorbeeld hun blocky PlayStation 2-Aer-gevoel met louter verouderde texturen en moderne verlichting. Omgekeerd bevat de crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, geheel nieuwe grafische activa en ziet het er eigentijds uit. De term "remake" is nog vaager: Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls herbouwen hun games vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 de oorspronkelijke structuur behoudt maar de gameplay opnieuw ontstaat. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder, reviseren ontwerp, script en verhaal. Deze voorbeelden, allemaal beschouwd als remakes, delen weinig gemeen.

Historisch gezien, als een spel helemaal opnieuw werd opgebouwd in een nieuwe motor, werd het een remake bestempeld, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Dit onderscheid wordt echter verouderd. Een meer passende definitie van vandaag kan zijn dat een remaster een grafische revisie met zich meebrengt met behoud van het ontwerp van de originele game, met kleine gameplay -verbeteringen. Een remake daarentegen is het spel volledig opnieuw ontworpen. Volgens deze standaard kan Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta opnieuw worden geclassificeerd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die echt innoveren op oude ideeën.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Als we deze definities overnemen, wordt Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het een frisse uitstraling geven, blijft de onderliggende structuur een 20-jarig spel, met zijn eigenaardigheden en eigenaardigheden intact. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De tekenen van dit tijdperk zijn onmiskenbaar. Ze zijn in de laadschermen die bij bijna elke deur verschijnen, de verbijsterende overtuiging -minigame die ingewikkeld blijft ondanks de interface -update, en de simplistische stadsontwerpen die lijken op podiumsets. De NPC's bewegen nog steeds onhandig en spreken met de charme van een AI -leren sociale normen. Zelfs het gevecht, hoewel verbeterd, behoudt een gevoel van onthechting en onhandigheid. En natuurlijk behoudt het spel zijn reeks bugs en glitches, bewaard als onderdeel van zijn oorspronkelijke charme.

Recente releases zoals Obsidian's Avowed benadrukken de kloof tussen Oblivion Remastered en Modern RPG's. De dynamische gevechts- en verkenningsmechanica van Avowed maken de vergetelheid van de vergetelheid gedateerd. Toch biedt Oblivion Remastered nog steeds veel om van te genieten in 2025. De wereld blijft betoverend, met zijn open velden gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze elementen, zoals de dynamische goblin-oorlogen en verhalende missies, houden nog steeds goed tegen Skyrim 's meer repetitieve missies. De ouderwetse benadering van de game voor de vrijheid van spelers voelt verfrissend in een tijdperk dat wordt gedomineerd door meer begeleide ervaringen. De fijnere details van de vergetelheid - de dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp - tonen echter hun leeftijd. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered richt zich op het behoud van de oorspronkelijke ervaring. Daarom wordt het toepasselijk Oblivion Remastered genoemd.

In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne kwaliteitsnormen. Toch blijven deze gerestaureerde films producten van hun oorspronkelijke tijdperk, net als Oblivion . De game duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste door zijn "buitenkant" in een nieuwe motor opnieuw te maken, maar onder deze gevel blijft het onmiskenbaar een product van de jaren 2000. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, beschreef het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en onwerkelijke 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers al bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is precies wat zijn naam suggereert, en dit moet zijn prestaties niet verminderen. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, moeten we het zien als de benchmark voor remasters door andere grote AAA -studio's. Dit is wat Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, geen cynische geldgreep. Oblivion Remastered belichaamt het werk van gepassioneerde makers, maar behoudt de essentie van een liefdevol bewaarde klassieker, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.