Trwałe dziedzictwo Dooma jest nierozerwalnie związane z metalową ścieżką dźwiękową. Ikoniczne obrazy z serii o ogniu, czaszkach i demonicznych bytach odzwierciedla estetykę zespołów takich jak Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między zagładą a metalem ewoluowała wraz z mechaniką gry, obejmującą różnorodne podgatunki metalowe w ciągu trzech dekad. Od wpływu oryginalnego zagłady po nowoczesnego metalcore of Doom Eternal, muzyka konsekwentnie odzwierciedla ewolucję gry.

Oryginał z 1993 roku mocno przyciągnął metalowe gigantów metalowych z końca lat 80. i 90., takie jak Pantera i Alice w łańcuchach. Utwory takie jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep) mają uderzające podobieństwo do „Usta wojny” Panteri. Ogólna ścieżka dźwiękowa, z jego thrash metalową energią przypominającą Metallikę i wąglika, doskonale uzupełniła szybką akcję gry. Wynik Bobby'ego Prince'a pozostaje ponadczasowym klasykiem, idealnie synchronizującym z kultową strzelaniną gry.

Doom: The Dark Ages - Gamepalay zrzut ekranu

6 zdjęć

Doom 3 (2004), odejście do przetrwania, wymagało innego podejścia muzycznego. Podczas gdy początkowo rozważano zaangażowanie Trent Reznor, Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ścieżkę dźwiękową, czerpiąc inspirację z atmosferycznego i złożonego stylu Tool. Główny motyw wywołuje progresywny metal narzędzia Materalus *, doskonale rejestrując wolniejsze, bardziej celowe tempo gry.

Choć komercyjny sukces, horrory przetrwania Doom 3 są teraz postrzegane jako wartości odstające w serii. Odzwierciedla to szerszą zmianę gatunku FPS i metalowy krajobraz z początku 2000 roku. Wybór uniknięcia wówczas popularnego dźwięku NU-Metal na rzecz podejścia inspirowanego narzędziami okazał się mądrą decyzją.

Ponowne uruchomienie Doom 2016 oznaczało triumfalny powrót do formy, obejmując szybką działanie i energię metali ciężkich oryginału. Przełomowy wynik Micka Gordona, arcydzieło z DJentem, jest teraz uważane za kultowe. Intensywny, trzewny krajobraz dźwiękowy doskonale uzupełnia szaloną rozgrywkę.

Doom Eternal (2020), z udziałem pracy Gordona, doświadczył złożoności produkcji, co skutkuje ścieżką dźwiękową, która, choć wciąż pod wpływem jego stylu, pochyla się bardziej w kierunku metalcore, odzwierciedlają trendy pod koniec 2010 roku. Wpływ zespołów takich jak przyniesienie horyzontu i architektów jest widoczny.

Podczas gdy Doom Eternal jest doskonały, wielu woli surową moc dźwiękową Doom 2016. Ta preferencja odzwierciedla osobiste preferencje autora dla wcześniejszych, mniej dopracowanych prac takich zespołów takich jak architekci.

Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Początkowe spojrzenie sugerują ścieżkę dźwiękową, która łączy wcześniejsze i obecne wpływy metalu, odzwierciedlając unikalną mieszankę klasycznych elementów zagłady i innowacyjnej mechaniki. Wolniej, bardziej celowa walka, zawierająca mechs i mitologiczne stworzenia, wymaga ścieżki dźwiękowej, która może być zarówno brutalnie ciężka, jak i dynamicznie wszechstronna. Wpływ pasm takich jak Knovered Loose jest już widoczny.

Rozgrywka Dark Ages, z naciskiem na walkę w zwarciu i masywną skalę, odzwierciedla ewolucję współczesnego metalu, zawierającą różnorodne elementy i przekracza kreatywne granice. Oczekiwanie na ścieżkę dźwiękową jest wysoka, obiecując potencjalny nowy punkt odniesienia w muzyce gier wideo. Połączenie intensywnej strzelaniny i potężnej ścieżki dźwiękowej obiecuje kolejny ekscytujący rozdział w sadze zagłady.