Jeden z najbardziej pamiętnych momentów w całej serii Assassin's Creed pojawia się na początku Assassin's Creed 3, kiedy Haytham Kenway kończy rekrutację zespołu w Nowym Świecie. Gracze początkowo wierzą, że dołączają do zespołu zabójców. Użycie Haythama ukrytego ostrza, jego charyzma rywalizująca z kultowym audytem Ezio i jego działania do tego momentu - pozbawione rdzennych Amerykanów z więzienia i konfrontacji z brytyjskimi Redcoatami - zastanawiając się nad bohaterem. Jednak iluzja rozbija się, gdy wypowiada mantrę templariuszy: „Niech ojciec ustaleń nas poprowadzi”, ujawniając, że śledzimy antagonistów serii, Templariuszy.

Ten zwrot jest przykładem szczytu potencjału narracyjnego Assassin Creed. Oryginalna gra wprowadziła urzekającą przesłankę - ścieranie, zrozumienie i zamordowanie celów - ale jej historia i postacie, w tym bohater Altaïr, brakowało głębi. Assassin's Creed 2 poprawił się wraz z bardziej charyzmatycznym Ezio, ale nie rozwinął swoich wrogów, takich jak Cesare Borgia w Assassin's Creed: Bracthood. Dopiero Assassin's Creed 3, na tle rewolucji amerykańskiej, Ubisoft w pełni rozwinął zarówno myśliwych, jak i Hunted. Takie podejście stworzyło bezproblemowy przepływ narracji i harmonijną mieszankę rozgrywki i historii, równowagę, która została jeszcze powtórzona w kolejnych grach.

Podczas gdy obecna era serialu zorientowana na RPG otrzymała uznanie, wielu fanów i krytyków twierdzi, że Assassin's Creed upadnie. Debaty na temat przyczyny obejmują coraz bardziej fantastyczne ustawienia z udziałem bogów takich jak Anubis i Fenrir, po włączenie różnorodnych opcji romansowych i wprowadzenie prawdziwych postaci historycznych, takich jak Yasuke w cieniu Assassin's Creed. Uważam jednak, że prawdziwy upadek wynika z odejścia serialu od opartej na postaciach historii, obecnie przyćmionych przez ekspansywne elementy piaskownicy.

Z czasem Assassin's Creed rozszerzył swój oryginalny format przygody akcji o RPG i elementy serwisowe na żywo, w tym drzewa dialogowe, oparte na XP, pola łupowe, mikrotransakcje i dostosowywanie sprzętu. Jednak, gdy te raty wzrosły, istota serii wydaje się coraz bardziej rozcieńczona. Nie tylko mistrza, takie jak wspinaczka i kolekcjonowanie przedmiotów, stają się powtarzalne, ale także ucierpiała podstawowa opowiadanie historii.

Podczas gdy gra taka jak Assassin's Creed Odyssey oferuje więcej treści niż jego poprzednik Assassin's Creed 2, większość z nich może wydawać się powierzchowna i słabo rozwinięta. Włączenie wyboru gracza do dialogu i działań, które mają na celu zwiększenie zanurzenia, często powoduje, że mniej wypolerowane skrypty rozciągały się w wielu scenariuszach. Natomiast skoncentrowane scenariusze wcześniejszych gier akcji pozwoliły na dobrze zdefiniowane postacie, które nie były narażone na potrzebę zaspokojenia różnych wyborów graczy.

Ta zmiana naruszyła zanurzenie, dzięki czemu interakcje z postaciami są bardziej jak AI niż z złożonymi postaciami historycznymi. Era Assassin's Creed Xbox 360/PS3 dostarczyła jedne z najlepszych pism w grach, z namiętnych Ezio „Nie śledź mnie ani nikogo innego!” Deklaracja po pokonaniu Savonaroli, z przejmującymi ostatecznymi słowami Haythama do jego syna, Connora:

„Nie myśl, że mam zamiar pieścić twój policzek i powiedzieć, że się myliłem. Nie będę płakać i zastanowię się, co mogło być. Jestem pewien, że rozumiem. Mimo to jestem z ciebie dumny. Wykazałeś wielkie przekonanie. Siła. Odwaga. Wszystkie szlachetne cechy. Powinienem był cię zabić dawno temu.”

Jakość narracji spadła również na inne sposoby. Tam, gdzie współczesne gry często upraszczają podział moralny jako zabójcy = dobre i templariusze = złe, wcześniejsze wpisy badały niuanse między dwiema frakcjami. W Assassin's Creed 3 każdy pokonał templariuszy wyzwania Connora - i wiary gracza. William Johnson sugeruje, że templariusze mogli zapobiec ludobójstwu Indianom, Thomas Hickey krytykuje nierealne cele zabójców, a Benjamin Church podkreśla względność perspektywy, zauważając, że Brytyjczycy postrzegali się jako ofiary.

Haytham próbuje podważyć zaufanie Connora do George'a Waszyngtonu, twierdząc, że nowy naród byłby nie mniej tyraniczny niż monarchia, którą się sprzeciwił - roszczenie zatwierdzone, gdy ujawniono, że Waszyngton, a nie Charles Lee, nakazał spalenie wioski Connora. Pod koniec gry gracz ma więcej pytań niż odpowiedzi, zwiększając głębię narracji.

Zastanawiając się nad historią serialu, trwałego uroku „rodziny Ezio” Jespera Kydera z Assassin's Creed 2, gdy temat franczyzy mówi. Gry PS3, zwłaszcza Assassin's Creed 2 i Assassin's Creed 3, były zasadniczo oparte na postaciach. Melancholiczne sznurki gitarowe „rodziny Ezio” wywołują osobistą stratę Ezio, a nie tylko scenerię renesansową. Pomimo imponującego budowania świata i grafiki ostatnich tytułów Assassin's Creed, mam nadzieję, że franczyza powróci do dostarczenia skoncentrowanych, intymnych historii, które początkowo mnie urzekały. Jednak w branży coraz bardziej faworyzujących rozległe piaskownicy i modele usług na żywo, taki zwrot może nie być zgodny z praktykami „dobrych biznesowych”.