Ridley Scott'ın Kayıp Dune: 40 yaşındaki bir senaryoyu tanıtmak

Bu hafta, David Lynch'in Dune prömiyerinden bu yana kırk yıldır, daha sonra sadık bir kült takiben bir gişe flopu. Denis Villeneuve'nin son uyarlamalarıyla tam bir tezat oluşturuyor. Ridley Scott'ın katılımı, Lynch dümeni almadan önce, şimdi kadar gizemde büyük ölçüde örtüldü.

Ekim 1980'de Rudy Wurlitzer tarafından kaleme alınan Scott'ın terk edilmiş Dune senaryosunun 133 sayfalık bir taslağı, Wheaton College'daki Coleman Luck Arşivlerinden ortaya çıktı. Bu keşif, Lynch'in veya Villeneuve'nin yorumlarından önemli ölçüde farklı bir vizyon ortaya koymaktadır.

Alien 'in başarısından taze olan Scott, Herbert'in kendisi tarafından iki bölümlük bir senaryo-kitaba karşı ama ekran için önemli ölçüde uygunsuz bir senaryo aldı. Scott bir avuç sahne seçti ama sonuçta tam bir yeniden yazma için Wurlitzer'i işe aldı. Bu yeni keşfedilen taslak, selefleri gibi, iki filmli bir destanın ilk kısmı olarak tasarlandı.

Wurlitzer'in Scott tarafından "Pretty Fucking Good" olarak tanımlanan senaryosu, Herbert'in hikayesini daha karanlık, daha şiddetli ve politik olarak yüklü bir şekilde ele alıyor. Scott'ın kişisel kederi, bütçe endişeleri ve diğer projeler gibi faktörlerle birleştiğinde kaynak materyalden ayrılması ölümüne katkıda bulundu. Evrensel Yönetici Thom Mount, senaryo için oybirliğiyle coşku eksikliğinin reddetmesinde kilit bir faktör olarak belirtti.

Daha cesur bir Paul Atreides

Wurlitzer'in Dune , Paul'ün kaderini ön plana çıkaran kıyamet ordularını tasvir eden bir rüya dizisiyle açılır. Scott'ın imza stilistik yoğunluğunu sergileyen senaryanın görsel açıklamaları zengin bir şekilde uyandırıcıdır. Timothée Chalamet'in tasviri yerine, Paul yedi yaşında bir çocuk olarak tasvir ediliyor ve annesi Jessica ile psişik bağlantısını ortaya çıkaran duruşmalar geçiriyor. Lynch'in versiyonu benzer acı ve ıstırap görüntülerine sahip olsa da, Wurlitzer'in senaryosu Paul'ün "vahşi masumiyeti" ve iddialı doğayı vurguluyor. Senaryo, 21 yaşına kadar bir usta bir kılıç ustasına dönüşümünü sergileyen bir flaş bile içeriyor.

Çok önemli bir bükülme imparatorun ölümünü, kitaptan yok olan bir katalizör, hikayenin olaylarını tetikler. Senaryo, ölen cetvelin Duke Leto Atreides'i Arrakis'in yeni hükümdarı olarak belirlediği mistik bir tören olan İmparator'un cenazesini tasvir ediyor. Bu, Dük'ün reddettiği bir teklif olan Arrakis'in baharat üretiminin ortak kontrolünü müzakere etmeye çalışan Baron Harkonnen ile çatışma için zemin hazırlıyor.

Senaryo ayrıca, Scott'ın daha sonraki filmi Prometheus 'un öngörülen unsurlarını ön plana çıkaran, başka bir dünya varlığı olarak görselleştirilen bir baharat mutasyona uğramış yaratık olan Navigator'ı tanıtıyor. Atreides ailesinin bir lonca heighliner'daki Arrakis'e yolculuğu, baharat hasatının neden olduğu ekolojik yıkımı vurgulayarak yoğun ayrıntılarla tasvir edilmektedir. Senaryo, Areakeen'i Gillo Pontecorvo'nun Cezayir Savaşı'ndan ilham alarak daha küçük, sınıf bölünmüş bir şehir olarak tasvir ediyor.

Dikkate değer bir ek, Paul ve Duncan'ın Paul'ün erken yeteneklerini sergileyen acımasız savaşa girdiği Arakeen'de bir bar dövüş sahnesidir. Bu karşılaşma onları bir Harkonnen ajanı uygulayan Fremen lideri Stilgar'a götürür. Senaryoda ayrıca, Duke Leto ve Duncan Idaho suikastı da dahil olmak üzere Atreides'in çöküşünün grafik bir tasviri var.

Senaryo'nun Paul ve Jessica'nın çölde kaçış tasviri eşit derecede yoğun, büyük bir kum kurdu ile bir yüz kapalı. Önceki uyarlamalardan farklı olarak, bu versiyon, hem Herbert hem de De Laurentiis'i kızdırdığı bildirilen önemli bir değişiklik olan Paul ve Jessica arasındaki ensest ilişkisini atlıyor. Senaryo, Jessica'nın yeni Rahip Anne olduğu ve Paul'un Fremen kabilesine kabul edildiği bir Yaşam Suyu Töreni ile sona eriyor.

cesur, alışılmadık bir vizyon

Wurlitzer'in senaryosu, isteksiz bir kahraman ve acımasız kararlar almaya istekli daha iddialı bir lider olan paul atreidleri sunuyor. Bu yorum, Herbert'in çalışmasından önemli ölçüde ayrılırken, romanın ekoloji, siyaset ve maneviyat temaları hakkında benzersiz bir bakış açısı sunuyor. Senaryoların bu unsurlara verdiği vurgu, olgun ve şiddetli tonu ile birlikte, muhtemelen reddine katkıda bulundu. Bununla birlikte, diğer uyarlamalarda keşfedilen manevi unsurların yanı sıra ekolojik kaygılara ve siyasi entrikalara öncelik veren bir kayıp Dune vizyonuna büyüleyici bir bakış olmaya devam etmektedir. En ikonik eserlerin bile her biri kendi değerleri ve eksiklikleri olan çok farklı yorumlara ilham verebileceğini hatırlatıyor.