Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig script

Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die later een toegewijde cult -aanhang cultiveerde. Het sterke contrast met de recente aanpassingen van Denis Villeneuve benadrukt de blijvende fascinatie voor de epische roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch het roer nam, is grotendeels gehuld in mysterie - tot nu toe.

Een 13 pagina's tellende versie van Scott's verlaten Dune scenario, geschreven door Rudy Wurlitzer in oktober 1980, is opgegraven uit de Coleman Luck Archives aan het Wheaton College. Deze ontdekking onthult een aanzienlijk andere visie dan de interpretaties van Lynch of Villeneuve.

Scott, fris van het succes van Alien , erfde een tweedelig scenario van Herbert zelf-op het boek maar dramatisch ongeschikt voor het scherm. Scott selecteerde een handvol scènes maar huurde uiteindelijk Wurlitzer in voor een volledige herschrijving. Dit nieuw ontdekte ontwerp, net als zijn voorgangers, werd gezien als het eerste deel van een saga met twee films.

Het script van Wurlitzer, beschreven door Scott als "Pretty Fucking Good", biedt een donkere, gewelddadiger en politiek geladen versie van het verhaal van Herbert. Het vertrek van het bronmateriaal, in combinatie met factoren zoals Scott's persoonlijke verdriet, budgettaire zorgen en andere projecten, droeg bij aan de ondergang. Universal Executive Thom Mount noemde een gebrek aan unaniem enthousiasme voor het script als een sleutelfactor in de afwijzing ervan.

Een grimmiger Paul Atreides

Wurlitzer's Dune opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. De visuele beschrijvingen van het script zijn rijkelijk suggestief en presenteren Scott's kenmerkende stilistische dichtheid. In plaats van de weergave van Timothée Chalamet, wordt Paul afgebeeld als een zevenjarige jongen, die beproevingen ondergaat die zijn psychische connectie met zijn moeder, Jessica, onthullen. Terwijl de versie van Lynch vergelijkbare beelden van pijn en lijden bevatte, benadrukt het script van Wurlitzer Paul's "Savage Innocence" en assertieve aard. Het script bevat zelfs een flash-forward die zijn transformatie presenteert in een meester-zwaardvechter op 21-jarige leeftijd.

Een cruciale wending omvat de dood van de keizer, een katalysator die afwezig is in het boek, die de gebeurtenissen in het verhaal veroorzaakt. Het script toont de begrafenis van de keizer, een mystieke ceremonie waarbij de overleden heerser Duke Leto Atreides aangeeft als de nieuwe heerser van Arrakis. Dit vormt het toneel voor conflict met Baron Harkonnen, die probeert te onderhandelen over een gedeelde controle over de specerijproductie van Arrakis, een voorstel dat de hertog afwijst.

Het script introduceert ook de navigator, een kruiden-mutte wezen dat wordt gevisualiseerd als een buitenaardse wezen, voorafschaduwing elementen van Scott's latere film, Prometheus . De reis van de familie Atreides naar Arrakis aan boord van een gilde Heighliner wordt afgebeeld met intense details en benadrukt de ecologische verwoesting veroorzaakt door kruidenoogst. Het script portretteert Arakeen als een smerige, door de klas oververdeeld stad, die inspiratie haalt uit Gillo Pontecorvo's The Battle of Algiers .

Een opmerkelijke toevoeging is een bargevechtscène in Arakeen, waar Paul en Duncan zich bezighouden met brute gevechten, met de vroege dapperheid van Paul. Deze ontmoeting leidt hen naar Stilgar, de Fremen -leider, die een Harkonnen -agent uitvoert. Het script heeft ook een grafische weergave van de ondergang van de atreides, inclusief de moord op Duke Leto en Duncan Idaho.

De afbeelding van het script van de ontsnapping van Paul en Jessica in de woestijn is even intens en culmineert in een face-off met een enorme zandworm. In tegenstelling tot eerdere aanpassingen laat deze versie de incestueuze relatie weg tussen Paul en Jessica, een belangrijke wijziging die naar verluidt zowel Herbert als de Laurentiis boos heeft gemaakt. Het script wordt afgesloten met een Water of Life Ceremony, waar Jessica de nieuwe dominee moeder wordt en Paul wordt geaccepteerd in de Fremen -stam.

Een gedurfde, onconventionele visie

Het script van Wurlitzer presenteert een grimmig andere Paul Atreides - minder een terughoudende held en meer een ambitieuze leider die bereid is om meedogenloze beslissingen te nemen. Deze interpretatie, hoewel aanzienlijk afwijkt van het werk van Herbert, biedt een uniek perspectief op de thema's van de roman van ecologie, politiek en spiritualiteit. De nadruk van het script op deze elementen, naast zijn volwassen en gewelddadige toon, heeft waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. Het blijft echter een fascinerende blik in een verloren visie op duin , een die prioriteit geeft aan ecologische zorgen en politieke intriges naast de spirituele elementen die in andere aanpassingen worden onderzocht. Het dient als een herinnering dat zelfs de meest iconische werken enorm verschillende interpretaties kunnen inspireren, elk met zijn eigen verdiensten en tekortkomingen.