Ridley Scott's Lost Dune: odsłonięcie 40-letniego scenariusza

W tym tygodniu przypada cztery dekady od czasu premiery Dune Duna * Davida Lyncha, kasą, która później kultywowała oddaną kult. Jego wyraźny kontrast z ostatnimi adaptacjami Denisa Villeneuve podkreśla trwałą fascynację epicką powieścią Franka Herberta. Zaangażowanie Ridleya Scotta, zanim Lynch wziął ster, pozostał w dużej mierze spowiadanie tajemnicą - do teraz.

133-stronicowy szkic porzuconej wydm Scott *, napisany przez Rudy'ego Wurlitzera w październiku 1980 r., Został odkryty z archiwów Coleman Luck w Wheaton College. To odkrycie ujawnia znacząco inną wizję niż interpretacje Lyncha lub Villeneuve.

Scott, świeżo po sukcesie Alien , odziedziczył dwuczęściowy scenariusz samego Herberta-pełnego książki, ale dramatycznie nie nadawany do ekranu. Scott wybrał garść scen, ale ostatecznie zatrudnił Wurlitzera do pełnego przepisania. Ten nowo odkryty szkic, podobnie jak jego poprzednicy, został przewidziany jako pierwsza część sagi dwóch filmu.

Scenariusz Wurlitzera, opisany przez Scotta jako „dość pieprzony dobry”, oferuje ciemniejsze, bardziej gwałtowne i politycznie oskarżone w opowieści Herberta. Odejście od materiału źródłowego, w połączeniu z czynnikami takimi jak osobisty żal Scotta, obawy budżetowe i inne projekty, przyczyniło się do jego śmierci. Universal Executive Thom Mount zacytował brak jednomyślnego entuzjazmu dla scenariusza jako kluczowego czynnika w jego odrzuceniu.

Grittier Paul Atreides

Wurlitzer Wydma otwiera się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie, zapowiadające przeznaczenie Pawła. Wizualne opisy scenariusza są bogato sugestywne, pokazując charakterystyczną gęstość stylistyczną Scotta. Zamiast przedstawienia Timothée Chalameta Paweł jest przedstawiany jako siedmioletni chłopiec, poddawany procesom, które ujawniają jego psychiczne połączenie z matką Jessiką. Podczas gdy wersja Lyncha zawierała podobne obrazy bólu i cierpienia, scenariusz Wurlitzera podkreśla „dziką niewinność” Pawła i asertywną naturę. Skrypt zawiera nawet flash-forward pokazujący jego transformację w mistrza szermierza w wieku 21 lat.

Kluczowy zwrot obejmuje śmierć cesarza, katalizator nieobecny w książce, wywołujący wydarzenia historii. Scenariusz przedstawia pogrzeb cesarza, mistyczną ceremonię, w której zmarły władca wyznacza księcia Leto Atreidesa jako nowego władcy Arrakisa. To stanowi etap konfliktu z Baronem Harkonnenem, który próbuje negocjować wspólną kontrolę nad produkcją przypraw Arrakisa, propozycję odrzuconą Duke.

Skrypt wprowadza także nawigatora, stworzenie rozprawionego w przyprawie wizualizowanego jako nieziemski istota, zapowiedzi elementy późniejszego filmu Scotta, Prometheus . Podróż rodziny Atreides do Arrakis na pokładzie gildii Heighliner jest przedstawiona z intensywnymi szczegółami, podkreślając ekologiczne dewastację spowodowane zbiorem przypraw. Skrypt przedstawia Arakeen jako św., Podzielone klasy miasto, czerpiąc inspirację z Bitwy o Algierze Gillo Pontecorvo .

Godnym uwagi dodatkiem jest scena walki barowej w Arakeen, w której Paul i Duncan angażują się w brutalną walkę, pokazując wczesną sprawność Pawła. To spotkanie prowadzi ich do Stilgara, przywódcy Fremen, który wykonuje agenta Harkonnen. Skrypt zawiera także graficzne przedstawienie upadku Atreides, w tym zabójstwo Duke'a Leto i Duncana Idaho.

Przedstawienie scenariusza ucieczki Pawła i Jessiki na pustynię jest równie intensywne, którego kulminacją jest spotkanie z masywnym warstwą. W przeciwieństwie do poprzednich adaptacji, ta wersja pomija kazirodczy związek między Paulem i Jessicą, znaczącą zmianę, która podobno rozgniewała zarówno Herberta, jak i de Laurentiis. Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej, w której Jessica staje się nową wielebną matką, a Paweł zostaje przyjęty do plemienia Fremen.

Odważna, niekonwencjonalna wizja

Scenariusz Wurlitzera przedstawia zupełnie inny Paul Atreides - niechętny bohater i bardziej ambitny przywódca, który chce podejmować bezwzględne decyzje. Ta interpretacja, choć znacznie rozbieżna od pracy Herberta, oferuje wyjątkowe spojrzenie na tematy ekologii, polityki i duchowości powieści. Nacisk na te elementy, wraz z jego dojrzałym i gwałtownym tonem, prawdopodobnie przyczynił się do jego odrzucenia. Pozostaje jednak fascynującym spojrzeniem na utraconą wizję wydm , która priorytetowo traktuje obawy ekologiczne i intrygi polityczne wraz z duchowymi elementami badanymi w innych adaptacjach. Służy jako przypomnienie, że nawet najbardziej kultowe prace mogą zainspirować bardzo różne interpretacje, każda z własnymi zaletami i niedociągnięciami.