Angklung Instrument
Angklung: een traditioneel Indonesisch muziekinstrument
De term "angklung" komt uit de Sundanese taal, waar "angkleung-angkleung" verwijst naar de ritmische bewegingen van de spelers, terwijl "klung" de tonale geluiden vertegenwoordigt die door het instrument worden geproduceerd. Elke noot wordt gegenereerd door bamboebuizen van verschillende groottes, waardoor bij het schudden een harmonieuze melodie ontstaat. Als zodanig wordt angklung doorgaans gezamenlijk gespeeld om een compleet deuntje te produceren.
Bouw van Angklung
Angklung wordt traditioneel vervaardigd met behulp van zwarte bamboe (Awi wulung) of ater bamboe (Awi temen), die na het drogen een kenmerkende geelachtig witte kleur krijgt. Het instrument wordt in elkaar gezet door twee tot vier bamboebuizen van verschillende afmetingen met rotan aan elkaar te binden.
Speeltechnieken
Het spelen van de angklung is relatief eenvoudig. Spelers houden het bovenste frame van het instrument vast en schudden het onderste gedeelte om geluid te produceren. Er zijn drie basistechnieken:
- Kerulung (vibratie): De meest voorkomende techniek, waarbij beide handen de basis van de bamboebuizen vastgrijpen en deze herhaaldelijk heen en weer schudden om een toon aan te houden.
- Centok (Flick): De buis wordt snel door de vingers teruggetrokken naar de handpalm, waardoor de angklung een enkel percussie produceert geluid.
- Tengkep: De speler trilt één buis terwijl hij de andere stilhoudt, wat resulteert in een enkele aanhoudende noot.
Soorten Angklung
In de loop van de tijd hebben verschillende regio's in Indonesië hun eigen unieke soorten angklung ontwikkeld:
- Angklung Kanekes: Deze angklung is afkomstig van het Baduy-volk en wordt uitsluitend bespeeld tijdens rijstplantingsceremonies en wordt uitsluitend vervaardigd door leden van de Baduy Dalam-stam.
- Angklung Reog: Begeleidt de Reog Ponorogo-dans in Oost-Java, dit angklung heeft een aparte vorm en geluid. Het produceert slechts twee tonen en wordt vaak gebruikt als decoratief stuk.
- Angklung Dogdog Lojor: Geassocieerd met de Dogdog Lojor-traditie, een ritueel ter ere van rijstgewassen. Deze angklung wordt gespeeld tijdens ceremoniële processies en is beperkt tot zes spelers.
- Angklung Badeng: De Angklung Badeng, afkomstig uit Garut, werd aanvankelijk gebruikt om rijstplantrituelen te begeleiden. Na de verspreiding van de islam werd het een instrument voor religieuze verspreiding.
- Angklung Padaeng: Deze angklung, geïntroduceerd door Daeng Soetigna in 1938, heeft gemodificeerde bamboebuizen die diatonische tonen produceren. Hierdoor kan het naast moderne en populaire muziekinstrumenten worden bespeeld.
De visie van Daeng Soetigna werd bevorderd door Handiman Diratmasasmita, die de status van de angklung wilde verheffen tot die van internationale muziekinstrumenten. Hij bleef diatonische angklung ontwikkelen met verbeterde ontwerpen. Udjo Ngalegena speelde ook een belangrijke rol bij het promoten van de angklung bij het grotere publiek.
Angklung Instrument
Angklung: een traditioneel Indonesisch muziekinstrument
De term "angklung" komt uit de Sundanese taal, waar "angkleung-angkleung" verwijst naar de ritmische bewegingen van de spelers, terwijl "klung" de tonale geluiden vertegenwoordigt die door het instrument worden geproduceerd. Elke noot wordt gegenereerd door bamboebuizen van verschillende groottes, waardoor bij het schudden een harmonieuze melodie ontstaat. Als zodanig wordt angklung doorgaans gezamenlijk gespeeld om een compleet deuntje te produceren.
Bouw van Angklung
Angklung wordt traditioneel vervaardigd met behulp van zwarte bamboe (Awi wulung) of ater bamboe (Awi temen), die na het drogen een kenmerkende geelachtig witte kleur krijgt. Het instrument wordt in elkaar gezet door twee tot vier bamboebuizen van verschillende afmetingen met rotan aan elkaar te binden.
Speeltechnieken
Het spelen van de angklung is relatief eenvoudig. Spelers houden het bovenste frame van het instrument vast en schudden het onderste gedeelte om geluid te produceren. Er zijn drie basistechnieken:
- Kerulung (vibratie): De meest voorkomende techniek, waarbij beide handen de basis van de bamboebuizen vastgrijpen en deze herhaaldelijk heen en weer schudden om een toon aan te houden.
- Centok (Flick): De buis wordt snel door de vingers teruggetrokken naar de handpalm, waardoor de angklung een enkel percussie produceert geluid.
- Tengkep: De speler trilt één buis terwijl hij de andere stilhoudt, wat resulteert in een enkele aanhoudende noot.
Soorten Angklung
In de loop van de tijd hebben verschillende regio's in Indonesië hun eigen unieke soorten angklung ontwikkeld:
- Angklung Kanekes: Deze angklung is afkomstig van het Baduy-volk en wordt uitsluitend bespeeld tijdens rijstplantingsceremonies en wordt uitsluitend vervaardigd door leden van de Baduy Dalam-stam.
- Angklung Reog: Begeleidt de Reog Ponorogo-dans in Oost-Java, dit angklung heeft een aparte vorm en geluid. Het produceert slechts twee tonen en wordt vaak gebruikt als decoratief stuk.
- Angklung Dogdog Lojor: Geassocieerd met de Dogdog Lojor-traditie, een ritueel ter ere van rijstgewassen. Deze angklung wordt gespeeld tijdens ceremoniële processies en is beperkt tot zes spelers.
- Angklung Badeng: De Angklung Badeng, afkomstig uit Garut, werd aanvankelijk gebruikt om rijstplantrituelen te begeleiden. Na de verspreiding van de islam werd het een instrument voor religieuze verspreiding.
- Angklung Padaeng: Deze angklung, geïntroduceerd door Daeng Soetigna in 1938, heeft gemodificeerde bamboebuizen die diatonische tonen produceren. Hierdoor kan het naast moderne en populaire muziekinstrumenten worden bespeeld.
De visie van Daeng Soetigna werd bevorderd door Handiman Diratmasasmita, die de status van de angklung wilde verheffen tot die van internationale muziekinstrumenten. Hij bleef diatonische angklung ontwikkelen met verbeterde ontwerpen. Udjo Ngalegena speelde ook een belangrijke rol bij het promoten van de angklung bij het grotere publiek.
