W tym przeglądzie omówi punkty fabularne Venom: Niech będzie rzeź i Kraven The Hunter , więc kontynuuj ostrożność, jeśli ich nie widziałeś. Oba filmy, choć wizualnie uderzające i zawierające dobre występy, ostatecznie nie spełniają oczekiwań z powodu niespójności narracyjnych i słabo rozwiniętych postaci.

Venom: Niech będzie rzeź, choć pochwającą imponujące sekwencje akcji i przekonującą dynamikę między Eddiem Brockiem i Venomem, cierpi na pośpieszną i ostatecznie niezadowalającą fabułę. Wprowadzenie rzezi, choć imponujące wizualnie, wydaje się słabo rozwinięte, pozbawione głębokości i złożoności, na którą zasługuje postać. Punkt kulminacyjny filmu wydaje się antyklimatyczny, pozostawiając publiczność, która chce więcej.

Kraven The Hunter, podobnie, obiecuje ekscytującą historię pochodzenia, ale przedstawia zagmatwaną narrację. Podczas gdy wizualizacje są oszałamiające, a Aaron Taylor-Johnson zapewnia potężny występ, film stara się zrównoważyć swoje sekwencje akcji z rozwojem postaci. Fabuła wydaje się niezadowolona, ​​a kilka punktów fabuły wydaje się słabo rozwinięte lub nierozwiązane. Motywacje złoczyńcy, choć wskazywane, nigdy nie są w pełni badane, pozostawiając publiczności poczucie niekompletności.

Oba filmy podkreślają wyzwania związane z przełożeniem złożonych narracji komiksowych na duży ekran. Podczas gdy udaje im się dostarczyć spektakl i działanie, ostatecznie nie uchwycą niuansów i głębokości materiału źródłowego. Koncentracja na efektach wizualnych często przyćmia rozwój postaci i spójność fabuły, co skutkuje filmami, które są zabawne, ale ostatecznie zapomniane. Bardziej staranne równowagę między działaniem a narracją znacznie poprawiłoby oba filmy.