Wyzwanie końcowe w grze The Burning Monolith: Path of Exile 2

Płonący Monolit, wyjątkowa lokalizacja na mapie w Atlasie Światów gry Path of Exile 2, przypomina Bramę Królestwa, ale stanowi poważne wyzwanie. Dostęp do niego wymaga trzech Fragmentów Kryzysu, każdy uzyskany poprzez podbicie Cytadeli – wyjątkowo rzadkich i trudnych węzłów mapy.

Odblokowanie Arbitra Popiołów

Płonący Monolit to brama do szczytowego bossa na koniec gry, Arbitra Popiołów. Próba aktywacji drzwi Monolitu inicjuje zadanie „Szczyt płomienia”, składające się z trzech zadań podrzędnych: Infiltracja Ezomyte (Żelazna Cytadela), Napad Faridun (Miedziana Cytadela) i Najazd Vaala (Kamienna Cytadela). Ukończenie tych Cytadeli zapewnia trzy niezbędne Fragmenty Kryzysu. Połącz je na ołtarzu Monolitu, aby odblokować spotkanie Arbiter Popiołu. Przygotuj potężną kompilację; Arbiter of Ash to najtwardszy boss w grze, mogący poszczycić się ogromnym zdrowiem i niszczycielskimi atakami.

Polowanie na Cytadelę

Path of Exile 2 zawiera trzy Cytadele: Żelazną, Miedzianą i Kamienną, z których każda jest strzeżona przez unikalnego bossa. Fragment Kryzysu dla każdej Cytadeli jest nagrodą bossa. Podstawowa trudność polega na zlokalizowaniu samych Cytadeli.

Cytadele to jednorazowe próby. Ich rozmieszczenie w losowo generowanym Atlasie jest nieprzewidywalne. Obserwacje społeczności sugerują pewne strategie:

1. Postęp kierunkowy: Wybierz kierunek w Atlasie i systematycznie eksploruj. Odblokowanie Wież zapewnia szerszy widok mapy.
2. Śledzenie korupcji: Skoncentruj się na uszkodzonych węzłach na krawędziach Atlasu. Usuń te węzły, odblokuj pobliskie Wieże i powtórz.
3. Wygląd skupiony: Cytadele mogą łączyć się w grupy. Znalezienie jednego zwiększa prawdopodobieństwo odkrycia innych w pobliżu.

Polowanie na Cytadelę to aktywność w późnej fazie gry, którą najlepiej wykonywać przy w pełni zoptymalizowanej wersji gry.

Alternatywne przejęcie

Fragmenty Kryzysowe, ostateczny cel polowania na Cytadelę, można kupić za pośrednictwem strony internetowej handlu w grze lub na kantorze walut. Ich rzadkość sprawia, że ​​są drogie, ale koszt ten może przewyższać czas poświęcony na ich polowanie.